เป็นความคิดที่ผิดเพี้ยนไปจากเดิมที่สมองของเรามีสายเพื่อตรวจจับภัยคุกคามได้อย่างรวดเร็วก่อน
การศึกษาใหม่ชี้ว่า เสียงกรีดร้องแห่งความสุขดูเหมือนจะเข้า เว็บสล็อต ใจได้ง่ายกว่าการกรีดร้องด้วยความกลัว ผลลัพธ์ที่ได้เพิ่มชั้นใหม่ที่น่าประหลาดใจให้กับแนวคิดที่มีมาช้านานของนักวิทยาศาสตร์ที่ว่าสมองของเราเชื่อมต่อกันเพื่อรับรู้และตอบสนองต่อเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว อย่างรวดเร็ว ในฐานะกลไกการเอาตัวรอด ( SN: 7/16/15 )
การศึกษาได้ศึกษาประเภทเสียงกรีดร้องต่างๆ และวิธีที่ผู้ฟังรับรู้ ตัวอย่างเช่น ทีมขอให้ผู้เข้าร่วมจินตนาการว่า “คุณกำลังถูกโจมตีโดยคนแปลกหน้าที่ติดอาวุธในตรอกมืด” และกรีดร้องด้วยความกลัวและจินตนาการว่า “ทีมโปรดของคุณชนะการแข่งขันฟุตบอลโลก” และกรีดร้องด้วยความปิติยินดี ผู้เข้าร่วม 12 คนส่งเสียงกรี๊ดที่แตกต่างกันเจ็ดแบบ: เสียงกรีดร้องทางอารมณ์หกแบบ (ความเจ็บปวด ความโกรธ ความกลัว ความสุข ความเศร้า และความปิติ) และเสียงกรีดร้องที่เป็นกลางหนึ่งครั้งโดยที่อาสาสมัครเพียงแค่ตะโกนเสียงดังสระ ‘a’
จากนั้นจึงแยกกลุ่มผู้เข้าร่วมการศึกษาเพื่อจำแนกและแยกความแตกต่างระหว่างประเภทเสียงกรีดร้องต่างๆ ในงานหนึ่ง อาสาสมัคร 33 คนถูกขอให้ฟังเสียงกรีดร้อง และให้เวลาสามวินาทีในการจัดหมวดหมู่เสียงกรีดร้องเหล่านี้เป็นหนึ่งในเจ็ดเสียงกรีดร้องที่แตกต่างกัน ในงานอื่น อาสาสมัคร 35 คนได้รับการเสนอด้วยเสียงกรีดร้องสองครั้ง ทีละครั้ง และขอให้จัดหมวดหมู่เสียงกรีดร้องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในขณะที่ยังคงพยายามตัดสินใจอย่างถูกต้องว่ามันเป็นเสียงกรีดร้องประเภทใด ไม่ว่าจะเป็นเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ความโกรธหรือความกลัวหรือเสียงกรีดร้องของความสุข ความเศร้า หรือความปิติที่ไม่น่ากลัว ผู้เข้าร่วมต้องใช้เวลานานขึ้นกว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจเมื่อมีความกลัวและเสียงกรีดร้องที่น่าตกใจอื่นๆ และเสียงกรีดร้องเหล่านั้นก็ไม่สามารถจดจำได้ง่ายเท่ากับเสียงกรีดร้องที่ไม่ทำให้เกิดความตื่นตระหนกเช่นความปิตินักวิจัยรายงานออนไลน์วันที่ 13 เมษายนในPLOS Biology
ในการทดลองอื่น
อาสาสมัคร 30 คนที่แตกต่างกันได้รับการถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กหรือ fMRI ขณะฟังเสียงกรีดร้อง ทีมงานพบว่าเสียงกรีดร้องที่น่าตกใจน้อยกว่าทำให้เกิดกิจกรรมในบริเวณหูและส่วนหน้าของสมองมากกว่าเสียงกรีดร้องที่น่าตกใจมากกว่า แม้ว่าทำไมเราตอบสนองแบบนั้นยังไม่ชัดเจน
การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการสื่อสารด้วยเสียงกรีดร้องและวิธีที่เราเข้าใจว่าการเปล่งเสียงนั้นมีความหลากหลายในมนุษย์ เมื่อเทียบกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ ที่เสียงกรีดร้องมักเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ที่น่าตกใจ เช่น อันตราย Sascha Frühholz นักจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยซูริกกล่าว ผลงานของทีมของเขาท้าทายมุมมองที่โดดเด่นในด้านประสาทวิทยาศาสตร์ว่าสมองของมนุษย์ได้รับการปรับแต่งเพื่อตรวจจับภัยคุกคามเชิงลบเป็นหลัก
แม้ว่าผลลัพธ์จะจำกัดแค่การทดลองเท่านั้น และไม่ได้สะท้อนว่ามนุษย์จะตอบสนองต่อเสียงกรีดร้องในโลกแห่งความเป็นจริงอย่างไร แต่ความเข้มงวดของวิธีการศึกษาทำให้มั่นใจได้ในผลลัพธ์สูง Adeen Flinker นักประสาทวิทยาจากโรงเรียนแห่งมหาวิทยาลัยนิวยอร์กกล่าว ยาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษา
David Poeppel นักจิตวิทยาของ NYU ผู้ซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าวว่าความแตกต่างที่เกิดขึ้นระหว่างการกรีดร้องที่ตื่นตระหนกและไม่ตื่นตกใจทำให้เกิด “ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการเปล่งเสียงที่สำคัญนี้” ช่วงของการทดลองตั้งแต่การวิเคราะห์อะคูสติกไปจนถึง fMRI ยังให้ “ก้าวต่อไปที่ดีในการพัฒนาความเข้าใจอย่างเป็นระบบและกลไกมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการที่เราประมวลผลเสียงกรีดร้อง” เขากล่าว
Backwell และd’Erricoเปรียบเทียบรูปแบบจุลทรรศน์ของรอยบากและการสึกหรอที่ส่วนปลายของอุปกรณ์กระดูกที่น่าจะเป็น 86 ชิ้นกับชุดอ้างอิง 35 ชุดของฟอสซิลและกระดูกสมัยใหม่ ในแต่ละฉาก เครื่องหมายมาจากแหล่งที่รู้จัก เช่น การเคี้ยวของไฮยีน่า การสึกของกรวดในแม่น้ำ และการเหยียบย่ำของสัตว์ นักวิจัยยังได้ตรวจสอบกระดูกที่พวกเขาเคยทดลองเพื่อขุดหัวและหัว ผ่าและขูดหนังสัตว์ และเจาะเข้าไปในกองปลวก
นักวิจัยกล่าวว่า รูปแบบของรอยบากและการสึกหรอของเครื่องมือกระดูกโบราณเกือบทั้งหมดนั้นตรงกับเฉพาะบนกระดูก Backwell และd’Erricoที่ใช้ในการเจาะกองปลวก
ในความคิดเห็นที่จะตีพิมพ์พร้อมกับรายงานของพวกเขา นักมานุษยวิทยา Pat Shipman จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐเพนซิลวาเนียใน University Park เรียกหลักฐานจากเครื่องมือกระดูกสำหรับการสะสมของปลวก “การค้นพบที่น่าทึ่ง” การวิเคราะห์ทางเคมีของซากดึกดำบรรพ์ Swartkrans ระบุว่าA. robustusกินโปรตีนจำนวนมากอย่างน่าประหลาดใจซึ่งปลวกสามารถให้ได้ Shipman กล่าว
โคเคนเชื่อมโยงกับอาการหัวใจวายหนุน ความเสี่ยงโรคหัวใจวายของบุคคลนั้นเพิ่มสูงขึ้นหลังจากรับประทานโคเคนไม่นาน (SN: 6/5/99, p. 356) นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐนิวยอร์กที่บัฟฟาโลได้คำนวณว่าประมาณหนึ่งในสี่ของอาการหัวใจวายที่ไม่ร้ายแรงในคนอายุ 18 ถึง 45 ปีเป็นผลมาจากยา แพทย์ Adnan I. Qureshi และเพื่อนร่วมงานของเขาใช้ข้อมูลที่รวบรวมระหว่างปี 1988 ถึง 1994 ในการสำรวจระดับชาติพบว่าจาก 10,085 คน 532 คนใช้โคเคนเป็นประจำ ผู้ที่ใช้ยามีแนวโน้มที่จะมีอาการหัวใจวายที่ไม่ร้ายแรงถึงเจ็ดเท่ามากกว่าผู้ที่ไม่ใช้ยา น้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ของคนในกลุ่มอายุนี้ที่เป็นโรคหัวใจวายตายจากอาการนี้ การศึกษาจะปรากฏในหนังสือเวียน ที่กำลังจะมี ขึ้น เว็บสล็อต
